آموزش کامل مهارت های ارتباطی- قسمت 26
موانع فیزیولوژیکی به محدودیت های جسمی یا شرایط خود افراد اشاره دارد که می تواند بر ارتباط تأثیر بگذارد.
برخی از رایج ترین موانع فیزیولوژیکی عبارتند از:
- اختلالات گفتاری یا زبانی که در تولید یا درک گفتار مشکل ایجاد می کند
- اختلالات شنوایی که درک پیام های صوتی را دشوار می کند
- اختلالات بینایی که خواندن، دیدن زبان بدن یا تشخیص حالات چهره را دشوار می کند
- ناتوانی های جسمی که بر حرکت، هماهنگی یا توانایی استفاده از وسایل ارتباطی مانند تلفن یا کامپیوتر تأثیر می گذارد
- مصرف مواد یا داروهایی که باعث اختلال در قضاوت، حافظه یا پردازش اطلاعات می شود
درک و برطرف کردن موانع بیرونی ارتباط اولین قدم برای بهبود کیفیت ارتباطات و برقراری ارتباط موثر با دیگران است.
ارتباط موثر فرایندی چندبعدی است که نیازمند انتقال و درک صحیح پیام ها بین افراد است.
بااین حال، موانع مختلفی می توانند بر اثربخشی این فرآیند تأثیر بگذارند که یکی از مهم ترین دسته های آن، موانع بیرونی است.
موانع بیرونی به عوامل محیطی و فیزیکی اشاره دارند که می توانند در برقراری ارتباط موثر اختلال ایجاد کنند.
این موانع شامل دو دسته اصلی هستند: موانع جسمی و موانع فیزیولوژیکی.
موانع جسمی به موانع فیزیکی در محیط اشاره دارد که ارتباط واضح را دشوار می سازد، مانند:
– سروصدا: سر و صدای زیاد یا آزاردهنده می تواند توانایی شنیدن و درک پیام های کلامی را مختل کند.
– نور نامناسب: نور ضعیف یا خیره کننده می تواند خواندن یا مشاهده علائم غیرکلامی را دشوار کند.
– دمای نامناسب: گرما یا سرمای بیش از حد می تواند باعث ناراحتی شود و تمرکز را کاهش دهد.
– فاصله: فاصله زیاد بین افراد می تواند باعث مشکلاتی در شنیدن، دیدن و درک عبارات غیرکلامی شود.
موانع فیزیولوژیکی به موانع جسمی در افراد اشاره دارد که بر توانایی آنها برای برقراری ارتباط موثر تأثیر می گذارد، مانند:
– ناتوانی های جسمی: اختلالات شنوایی، بینایی یا گفتاری می تواند بر انتقال و دریافت پیام ها تأثیر بگذارد.
– خستگی: خستگی شدید می تواند تمرکز، توجه و توانایی برقراری ارتباط واضح را کاهش دهد.
– بیماری: بیماری های مزمن یا حاد می توانند علائم فیزیکی مانند درد یا تهوع را ایجاد کنند که مانع ارتباط موثر می شوند.
