آموزش کامل مهارت های ارتباطی- قسمت 25

فاصله فیزیکی: فاصله بین فرستنده و گیرنده می‌تواند بر وضوح و فهم پیام تأثیر بگذارد.

تداخلات محیطی: سر و صدا، روشنایی کم یا زیاد و دمای نامطلوب می‌توانند تمرکز را از بین ببرند و دریافت پیام را دشوار کنند.

موانع دیداری: موانعی مانند دیوارها، مبلمان یا سایر افراد می‌توانند مانع دید گیرنده از زبان بدن و حالات صورت فرستنده شوند.

مشکلات گفتاری: مشکلاتی مانند لکنت زبان، برداشتن یا افزایش صدا می‌تواند درک پیام را دشوار کند.

معلولیت‌های جسمی: معلولیت‌هایی مانند ناشنوایی، نابینایی یا داشتن اختلالات حرکتی می‌تواند بر توانایی ارتباط فیزیکی تأثیر بگذارد.

برای غلبه بر موانع جسمی:
فاصله فیزیکی را کم کنید.
از محیط‌هایی با صدای کم و روشنایی مناسب استفاده کنید.
موانع دیداری را از بین ببرید.
از ابزارهای کمکی مانند دستگاه‌های تقویت صدا یا زیرنویس استفاده کنید.
به بلندگوهایی با مشکلات گفتاری زمان بیشتری برای صحبت کردن بدهید.
موانع فیزیولوژیکی
عوامل فیزیولوژیکی نیز می‌توانند مانع ارتباط موثر شوند:
خستگی
خستگی ذهنی یا جسمی می‌تواند بر توجه، تمرکز و حافظه تأثیر بگذارد، که درک و بیان پیام را دشوار می‌کند.
گرسنگی یا تشنگی
گرسنگی یا تشنگی می‌تواند حواس را پرت کند و بر توانایی فرد در ارتباط متمرکز تأثیر بگذارد.
مسمومیت
مسمومیت ناشی از الکل، مواد مخدر یا داروها می‌تواند گفتار، درک و قضاوت را مختل کند.
بیماری یا جراحت
بیماری یا جراحت می‌تواند توانایی فرد در برقراری ارتباط واضح و مؤثر را تحت تأثیر قرار دهد.
برای غلبه بر موانع فیزیولوژیکی:
استراحت کافی داشته باشید.
قبل از برقراری ارتباط به اندازه کافی غذا بخورید و آب بنوشید.
از مصرف الکل، مواد مخدر یا داروها خودداری کنید.
اگر بیمار یا زخمی هستید، تا حد امکان خود را معالجه کنید.
موانع بیرونی ارتباط موثر را باید در دو دسته مورد بررسی قرار داد: موانع جسمی و موانع فیزیولوژیکی
به موانعی که به دلیل محدودیت های جسمی یا محیط فیزیکی مانع ارتباط مؤثر می شوند، موانع جسمی گفته می شود.
موانع جسمی ارتباط موثر
برخی از موانع جسمی ارتباط موثر عبارتند از:
سر و صدا: وجود سر و صدای زیاد می تواند درک پیام را برای گیرنده دشوار کند. سر و صدا می تواند ناشی از منابع مختلف مانند ترافیک، صدای بلند موسیقی یا گفتگوهای دیگر باشد.
نور کم یا زیاد: نور کم می تواند دیدن حرکات بدن و حالات چهره را برای گیرنده دشوار کند. در حالی که نور زیاد می تواند خیره کننده باشد و باعث عدم تمرکز شود.
حرارت یا سرمای بیش از حد: درجه حرارت شدید می تواند باعث ناراحتی شود و توجه افراد را از پیام منحرف کند. گرما یا سرمای بیش از حد می تواند باعث تحریک پذیری یا بی حوصلگی شود.
موانع فیزیولوژیکی ارتباط موثر
موانع فیزیولوژیکی به محدودیت های بیولوژیکی مربوط می شوند که می توانند ارتباط موثر را مختل کنند:
عیوب گفتاری: عیوب گفتاری، مانند لکنت یا نارسایی گفتاری، می تواند انتقال روان پیام را دشوار کند.
عارضه های شنوایی و بینایی: مشکلات شنوایی یا بینایی می تواند دریافت یا درک پیام را دشوار کند. کم شنوایی می تواند منجر به از دست دادن برخی اطلاعات شود، در حالی که مشکلات بینایی می تواند خواندن زبان بدن یا حالات چهره را مختل کند.
ارتباط مؤثر فرایندی پیچیده است که هم تحت تأثیر عوامل درونی و هم بیرونی قرار می‌گیرد. موانع بیرونی به موانع فیزیکی و موقعیتی اشاره دارند که می‌توانند مانع ارتباط شفاف و کارآمد شوند.
موانع جسمی موانع فیزیکی هستند که بر انتقال پیام تأثیر می‌گذارند. این موانع می‌توانند شامل:
فاصله: زمانی که افراد فاصله فیزیکی زیادی از یکدیگر دارند، ممکن است شنیدن یا دیدن پیام‌های یکدیگر برایشان دشوار باشد.
سروصدا: سروصداهای پس زمینه مانند ترافیک یا موسیقی بلند می‌تواند بر درک پیام تداخل ایجاد کند.
روشنایی: نور ضعیف یا خیره کننده می‌تواند خواندن یا مشاهده مطالب را دشوار کند.
دمای هوا: دمای شدید یا شرایط نامطلوب هوا می‌تواند بر توجه و تمرکز تأثیر منفی بگذارد.
موانع فیزیولوژیکی از محدودیت‌های جسمی ناشی می‌شوند که بر توانایی افراد در برقراری ارتباط مؤثر تأثیر می‌گذارند. این موانع می‌توانند شامل:
نقص شنوایی: افراد دارای نقص شنوایی ممکن است در شنیدن و درک پیام‌های گفتاری یا شنیداری مشکل داشته باشند.
نقص بینایی: افراد دارای نقص بینایی ممکن است در خواندن یا مشاهده پیام‌های بصری یا غیرکلامی مشکل داشته باشند.
اختلالات گفتاری: افراد مبتلا به اختلالات گفتاری ممکن است در بیان واضح و قابل فهم پیام‌های خود مشکل داشته باشند.
خستگی: خستگی می‌تواند بر تمرکز، توجه و توانایی ارسال و دریافت مؤثر پیام‌ها تأثیر بگذارد.
بیماری: بیماری و ناراحتی جسمی می‌تواند بر توانایی فرد در مشارکت فعال در ارتباط مؤثر تأثیر منفی بگذارد.
موانع بیرونی ارتباط مؤثر: موانع جسمی و فیزیولوژیکی
ارتباط مؤثر به انتقال واضح و دقیق پیام بین فرستنده و گیرنده اطلاق می شود. با این وجود، عوامل بیرونی متعددی می توانند در این فرآیند اختلال ایجاد کنند و موانع جسمی و فیزیولوژیکی از جمله رایج ترین آنها هستند.
فاصله فیزیکی می تواند یک مانع مهم برای ارتباط مؤثر باشد. وقتی فرستنده و گیرنده از نظر فیزیکی از هم دور هستند، ممکن است درک کلامی، زبان بدن و لحن صدا برایشان دشوار باشد. این امر به ویژه در مورد مکالمات تلفنی یا ویدئو کنفرانس صادق است.
صداهای بلند یا پس زمینه می توانند باعث حواس پرتی و اختلال در پیام شوند. صداهای خارجی می توانند انتقال واضح کلمات را دشوار کرده و بر تمرکز گیرنده تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، ترافیک سنگین یا صدای بلند ماشین آلات می توانند موانعی برای ارتباط مؤثر باشند.
روشنایی نامناسب نیز می تواند مانع ارتباط مؤثر شود. اگر نورپردازی خیلی کم یا زیاد باشد، ممکن است خواندن لب یا مشاهده زبان بدن را برای گیرنده دشوار کند. به همین دلیل، انتخاب محل مناسب با نورپردازی مناسب برای تعاملات مهم ضروری است.
حواس پرتی فیزیکی
حواس پرتی فیزیکی مانند خستگی، گرسنگی یا درد می تواند بر توانایی فرد در دریافت و پردازش پیام تأثیر بگذارد. وقتی فردی خسته یا گرسنه است، ممکن است توجه و تمرکز خود را از دست بدهد و نتواند به طور مؤثر ارتباط برقرار کند.
تفاوت های فیزیولوژیکی
تفاوت های فیزیولوژیکی مانند کم شنوایی یا اختلال گفتاری می تواند موانع ارتباطی ایجاد کند. افراد کم شنوا ممکن است برای شنیدن پیام نیاز به کمک های شنوایی داشته باشند، در حالی که افراد مبتلا به اختلال گفتاری ممکن است در بیان واضح کلمات دچار مشکل شوند. این تفاوت ها می تواند منجر به سوء تفاهم یا ناامیدی شود.
اختلالات پزشکی
برخی از اختلالات پزشکی مانند زوال عقل یا سکته مغزی می تواند توانایی فرد را در برقراری ارتباط مؤثر مختل کند. این اختلالات می توانند بر عملکرد شناختی، زبان یا حرکت تأثیر بگذارند و بر توانایی فرد در ارسال یا دریافت پیام تأثیر بگذارند.
برای غلبه بر این موانع و تسهیل ارتباط مؤثر، توجه به موارد زیر مهم است:
ایجاد فاصله مناسب و یک محیط آرام بدون سر و صدا و حواس پرتی
اطمینان از روشنایی مناسب برای مشاهده واضح زبان بدن و لب ها
رفع حواس پرتی های فیزیکی با استراحت، غذا خوردن یا تسکین درد
در نظر گرفتن تفاوت های فیزیولوژیکی و استفاده از کمک های مناسب
رسیدگی به هرگونه اختلال پزشکی که ممکن است بر ارتباط تأثیرگذار باشد
ارتباط موثر یک فرآیند پیچیده است که تحت تأثیر بسیاری از عوامل قرار گرفته و می تواند با موانع متعددی مواجه شود. یکی از دسته های مهم موانع، موانع بیرونی هستند که به عواملی اشاره دارند که خارج از کنترل افراد درگیر در ارتباط قرار دارند.
در میان موانع بیرونی، موانع جسمی و فیزیولوژیکی نقش مهمی ایفا می کنند. این موانع با شرایط جسمی یا فیزیولوژیکی افراد درگیر در ارتباط مرتبط هستند و می توانند بر توانایی آنها برای ارسال و دریافت پیام ها تأثیر بگذارند.
موانع جسمی به ویژگی های فیزیکی محیط اشاره می کنند که می توانند ارتباط را مختل کنند. برخی از این موانع عبارتند از:
سر و صدا: سر و صدا یک مانع رایج جسمی است که می تواند درک پیام ها را دشوار کند. سر و صدای پس زمینه، مانند ترافیک یا مکالمات دیگر، می تواند بر تمرکز مخاطب تأثیر بگذارد و درک کلمات و عبارات را دشوار کند.
روشنایی: روشنایی ضعیف یا نامناسب می تواند مانع دیگری برای ارتباط موثر باشد. نور کم می تواند دید افراد را مختل کرده و درک اشارات غیرکلامی را دشوار کند، در حالی که نور بسیار روشن می تواند باعث خستگی چشم و کاهش توجه شود.
موانع فیزیولوژیکی با شرایط جسمی یا فیزیولوژیکی خود افراد درگیر در ارتباط مرتبط هستند. شایع ترین موانع فیزیولوژیکی عبارتند از:
نقص شنوایی: نقص شنوایی می تواند توانایی افراد را برای درک گفتار و تشخیص صداها محدود کند. این امر می تواند منجر به سوء تفاهم و ارتباط ناکارآمد شود.
نقص بینایی: نقص بینایی می تواند خواندن، درک زبان بدن و سایر سیگنال های بصری را برای افراد دشوار کند. این امر می تواند بر توانایی آنها برای شرکت کامل در تعاملات ارتباطی تأثیر بگذارد.
ارتباط موثر یکی از حیاتی ترین مهارت هایی است که همه ما باید داشته باشیم. با این حال، گاهی اوقات موانعی وجود دارد که بر توانایی ما برای برقراری ارتباط به طور موثر تأثیر می گذارد. برخی از این موانع بیرونی هستند به این معنی که خارج از کنترل ما هستند.
یکی از رایج ترین موانع بیرونی ارتباط موثر، موانع جسمی و فیزیولوژیکی است. این موانع می توانند شامل مواردی مانند نویز، نور کم، دمای شدید، خستگی یا بیماری باشد.
نویز می تواند یک مانع بزرگ برای ارتباط موثر باشد. هنگامی که نویز وجود دارد، ممکن است شنیدن یا فهمیدن آنچه دیگران می گویند برای ما دشوار باشد. نویز می تواند از منابع مختلفی مانند ماشین ها، هواپیماها، تجهیزات ساخت و ساز یا حتی همهمه جمعیت باشد.
برای غلبه بر مانع نویز، اقدامات زیر را می توان انجام داد:

1. به محیطی بروید که ساکت تر باشد.
2. از هدفون یا گوشی های گوش گیر برای کاهش نویز استفاده کنید.
3. از طرف مقابل بخواهید که بلندتر صحبت کند یا واضح تر صحبت کند.

نور کم
نور کم نیز می تواند مانع ارتباط موثر شود. وقتی نور کم است، ممکن است دیدن چهره یا حرکات بدن افراد دیگر برای ما دشوار باشد. این امر می تواند منجر به سوء تفاهم شود زیرا ما نمی توانیم نشانه های غیرکلامی را ببینیم.
برای غلبه بر مانع نور کم، اقدامات زیر را می توان انجام داد:

1. به محیطی که نور بیشتری دارد بروید.
2. از چراغ یا لامپ استفاده کنید تا نور را افزایش دهید.
3. از افراد دیگر بخواهید که حرکات بدن خود را اغراق آمیزتر انجام دهند.

ارتباط موثر سنگ بنای هر تعامل انسانی است. اما گاهی اوقات، موانعی از خارج می تواند بر توانایی ما در برقراری ارتباط واضح و کارآمد تأثیر بگذارد. این موانع بیرونی را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: موانع جسمی و فیزیولوژیکی.
موانع جسمی به موانع بیرونی فیزیکی اشاره دارد که می توانند ارتباط را دشوار کنند. به عنوان مثال، سروصداهای زیاد، نور کم یا دمای نامناسب می تواند بر توانایی ما در تمرکز، گوش دادن و انتقال پیام تأثیر بگذارد.
برخی از رایج ترین موانع جسمی عبارتند از: