آموزش کامل مهارت های ارتباطی- قسمت 20
اولین گام برای کاهش عوامل حواس پرتی، شناسایی منابع آنهاست. آیا نویز بیرون، اعلان های گوشی یا وسایلی در اطراف شما حواس شما را پرت می کند؟ پس از شناسایی منابع، اقدامات لازم را برای حذف یا به حداقل رساندن آنها انجام دهید.
در اینجا چند نکته ارائه شده است:
کاهش نویز محیط
اگر صدای بیرون حواس تان را پرت می کند، از هدفون های حذف کننده نویز استفاده کنید یا در مکانی ساکت تر کار کنید. همچنین می توانید از ماشین صدای سفید یا موسیقی ملایم برای پوشاندن نویز استفاده کنید.
محدود کردن اعلان ها
اعلان های گوشی و ایمیل می توانند بسیار حواس پرتی ایجاد کنند. در طول ساعات کاری، اعلان ها را در گوشی و رایانه خود خاموش کرده یا به حالت سکوت تغییر دهید. فقط زمانی اعلان ها را بررسی کنید که برای یک استراحت برنامه ریزی شده یا در صورت نیاز ضروری باشد.
پاکسازی محیط
وسایل نامرتب و درهم و برهم نیز می توانند حواس پرت کننده باشند. میز کار خود را مرتب کنید، وسایل غیر ضروری را حذف کنید و فضای کاری خود را منظم و بدون درهم و برهمی نگه دارید.
ایجاد یک محیط کاری بدون حواس پرتی
علاوه بر حذف منابع حواس پرتی، ایجاد یک محیط کاری بدون حواس پرتی نیز بسیار مهم است. در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد:
انتخاب مکان مناسب
مکانی را برای کار انتخاب کنید که ساکت، راحت و عاری از حواس پرتی باشد. اگر در خانه کار می کنید، اتاقی جداگانه برای کار خود اختصاص دهید. اگر در دفتر کار می کنید، تا جایی که ممکن است مکان آرامی را انتخاب کنید.
استفاده از نور مناسب
نورپردازی مناسب می تواند به افزایش تمرکز کمک کند. از نورهای روشن و طبیعی استفاده کنید یا یک لامپ میز که نور کافی برای کار را فراهم می کند، قرار دهید.
استفاده از مبلمان ارگونومیک
مبلمان ارگونومیک می تواند به شما در حفظ وضعیت مناسب و راحت در حین کار کمک کند. این امر خستگی و حواس پرتی را کاهش می دهد.
استراتژی های مدیریت زمان و اولویت بندی
مدیریت زمان و اولویت بندی موثر نیز می توانند در کاهش عوامل حواس پرتی کمک کنند. در اینجا چند نکته ارائه شده است:
تقسیم بندی کارها
کارهای بزرگ را به وظایف کوچکتر تقسیم کنید. این امر انجام کارها را قابل مدیریت تر می کند و باعث کاهش احساس غرق شدن و حواس پرتی می شود.
تکنیک پومودورو
تکنیک پومودورو یک روش مدیریت زمان است که شامل کار در فواصل 25 دقیقه ای با استراحت های کوتاه بین آنها است. این تکنیک به حفظ تمرکز و کاهش فرسودگی کمک می کند.
اولویت بندی وظایف
وظایف خود را بر اساس اهمیت و فوریت اولویت بندی کنید. ابتدا روی مهم ترین وظایف خود تمرکز کنید و آنها را در زمانی انجام دهید که تمرکز بیشتری دارید.
تمرینات ذهنی و مراقبت از خود
تمرینات ذهنی و مراقبت از خود نیز می توانند در بهبود تمرکز نقش داشته باشند. در اینجا چند نکته ارائه شده است:
تمرین ذهن آگاهی شامل توجه به لحظه حال بدون قضاوت است. این امر به شما کمک می کند تا حواس پرتی های ذهنی را کاهش دهید و تمرکز خود را افزایش دهید.
تمرینات منظم
ورزش منظم سطح اندورفین را افزایش می دهد و به بهبود روحیه و کاهش استرس کمک می کند. این امر منجر به افزایش تمرکز و بهره وری می شود.
خواب ناکافی می تواند به شدت بر تمرکز تأثیر بگذارد. بزرگسالان به طور متوسط به 7-9 ساعت خواب در شب نیاز دارند. در طول ساعات کاری از خواب کوتاه استفاده کنید تا تمرکز و بهره وری خود را افزایش دهید.
کاهش عوامل حواس پرتی و افزایش تمرکز یک سفر مداوم است. با اجرای راهکارهای شرح داده شده در بالا، می توانید محیط کاری بدون حواس پرتی ایجاد کنید، استراتژی های مدیریت زمان خود را بهبود بخشید و تمرینات ذهن آگاهی را در زندگی خود بگنجانید. با مقاومت در برابر حواس پرتی ها و پرورش عادات خوب تمرکز، می توانید بهره وری، خلاقیت و سلامت ذهنی خود را به طور چشمگیری ارتقا دهید.
در دنیای پرشتاب امروز، حفظ تمرکز کار آسانی نیست. عوامل حواس‌پرتی در همه جا وجود دارند و به راحتی می‌توانند حواس ما را از کار پرت کنند.
با این حال، تمرکز برای بهره‌وری، خلاقیت و سلامت روان ما ضروری است. خوشبختانه، چندین راهکار وجود دارد که می‌توانید برای کاهش عوامل حواس‌پرتی و افزایش تمرکز خود انجام دهید.
محیط خود را کنترل کنید
اولین قدم برای کاهش عوامل حواس‌پرتی، کنترل محیط خود است. یک فضای کار آرام و عاری از شلوغی پیدا کنید. اگر در یک فضای مشترک کار می‌کنید، از یک جفت هدفون یا گوش‌گیر استفاده کنید تا سر و صدای اطراف را مسدود کنید.
همچنین می‌توانید از تکنیک‌های نورپردازی استفاده کنید. مطالعات نشان می‌دهد که نور طبیعی می‌تواند تمرکز را بهبود بخشد، بنابراین سعی کنید میز کار خود را در نزدیکی یک پنجره قرار دهید.
کار خود را اولویت‌بندی کنید
یکی از بزرگ‌ترین عوامل حواس‌پرتی نوشتن کارها است. با اولویت‌بندی وظایف خود و رسیدگی به مهم‌ترین‌ها در ابتدا، می‌توانید از پرت شدن حواستان توسط کارهای کمتر مهم جلوگیری کنید.
همچنین می‌توانید تکنیک “pomodoro” را امتحان کنید که شامل کار در فواصل زمانی 25 دقیقه‌ای است که توسط استراحت‌های کوتاه از هم جدا می‌شوند. این می‌تواند به شما کمک کند تمرکز خود را در طول روز حفظ کنید.
از فناوری به نفع خود استفاده کنید
در حالی که فناوری می‌تواند منبع حواس‌پرتی باشد، همچنین می‌تواند ابزاری برای مبارزه با آن باشد. از برنامه‌های مسدودکننده حواس‌پرتی استفاده کنید که دسترسی به وب‌سایت‌های خاص یا رسانه‌های اجتماعی را در طول ساعات کاری مسدود می‌کند.
همچنین می‌توانید اعلان‌ها را در تلفن و رایانه خود غیرفعال کنید تا از قطع شدن مداوم حواس خود جلوگیری کنید.
ارتباط موثر فرایندی دو سویه است که عوامل متعددی از جمله موانع روانشناختی می توانند بر آن تأثیر بگذارند. موانع روانشناختی درونی، ناشی از محدودیت های ذهنی، عاطفی و رفتاری خود فرد هستند و می توانند ارتباط مؤثر را مختل کنند.
موانع روانشناختی درونی
- اضطراب: اضطراب می تواند منجر به عدم تمرکز، ناتوانی در بیان واضح افکار و ترس از قضاوت شود.
- ترس: ترس از صحبت کردن در جمع، مواجهه با انتقاد یا در معرض آسیب پذیری قرار گرفتن می تواند مانع ارتباط موثر شود.
- نقص شناختی: باورهای محدودکننده، فیلترهای ذهنی و تعصبات شناختی می توانند ادراک ما از دیگران و پیام های آنها را تحریف کنند.
- عزت نفس پایین: افرادی که عزت نفس پایینی دارند اغلب در ابراز افکار و عقاید خود تردید دارند و ممکن است در برابر انتقاد یا مخالفت احساس ضعف کنند.
- کمبود مهارت های بین فردی: فقدان مهارت های ارتباطی، مانند گوش دادن فعال، همدلی و ابراز همدلانه می تواند ارتباط موثر را دشوار کند.
مواجهه با این موانع روانشناختی و غلبه بر آنها برای ارتباط موثر ضروری است. با شناسایی این موانع و اتخاذ اقداماتی برای رسیدگی به آنها، می توانیم به طور مؤثرتر با دیگران ارتباط برقرار کنیم.
راهبردهای غلبه بر موانع روانشناختی
راهبردهای زیر می توانند به غلبه بر موانع روانشناختی درونی کمک کنند:
شناسایی موانع
اولین گام شناسایی موانع روانشناختی خاصی است که در حال حاضر با آنها روبرو هستید. تأمل کنید که کدام یک از موانع ذکر شده در بالا با تجربیات ارتباطی فعلی شما مطابقت دارد.
ارتباط موثر سنگ بنای روابط انسانی موفق است، اما گاهی اوقات موانع روانی درونی مانع از برقراری ارتباط واضح و کارآمد می شوند.
موانع درون فردی در ارتباط موثر
موانع درون فردی در ارتباط موثر موانعی هستند که از درون ما نشات می گیرند و تحت تاثیر عوامل روانشناختی مانند احساسات، باورها و پیش فرض ها قرار دارند.
برخی از موانع رایج درون فردی عبارتند از:
تصورات و پیشداوری ها
وقتی از پیش تصوری منفی یا مغرضانه نسبت به کسی یا چیزی داشته باشیم، تفسیر ارتباطات آن شخص برای ما دشوارتر می شود. این پیشداوری ها می توانند باعث سوء برداشت و درگیری شوند.
برای غلبه بر تصورات و پیشداوری ها، باید آگاهانه تلاش کنیم تا ذهن خود را از تعصب پاک کنیم و به افراد با رویکردی باز و پذیرا نزدیک شویم.
ارتباط موثر نه تنها به مهارت های کلامی فرد بستگی دارد بلکه موانع روانشناختی نیز می توانند در ایجاد ارتباطی کارآمد اختلال ایجاد کنند.
موانع روانشناختی در ارتباط موثر
اضطراب: اضطراب ناشی از نگرانی در مورد طرز برخورد دیگران، قضاوت منفی و ترس از عدم پذیرش می تواند مانع از برقراری ارتباط واضح و اطمینان بخش شود.
کمبود عزت نفس: افرادی با عزت نفس پایین ممکن است در بیان افکار، احساسات و خواسته های خود تردید داشته باشند. این ترس از طرد شدن و انتقاد می تواند مانع از ارتباط موثر شود.
راه های غلبه بر موانع درونی
غلبه بر اضطراب: تکنیک های مدیریت استرس مانند تنفس عمیق و تجسم می توانند در کاهش اضطراب کمک کنند. همچنین، تمرین در موقعیت های اجتماعی و افزایش آگاهی نسبت به افکار منفی می تواند به افزایش اعتماد به نفس منجر شود.
تقویت عزت نفس: تمرکز بر نقاط قوت، توجه به دستاوردها و پذیرش خود می تواند به تقویت عزت نفس کمک کند. درگیر شدن در فعالیت هایی که احساس موفقیت ایجاد می کنند همچنین می تواند اعتماد به نفس را افزایش دهد.
ارتباط موثر کلید هر رابطه موفق، چه شخصی باشد و چه حرفه ای است. با این حال، موانعی وجود دارد که می تواند این فرآیند را چالش برانگیز کند، به ویژه موانع درونی که منشا روانشناختی دارند.
این موانع عبارتند از:
ادراکات نادرست:
آنچه باور داریم بر نحوه تعبیر و تفسیر ما از پیام ها تأثیر می گذارد. پیش داوری ها، تعصبات و مفروضات می توانند منجر به سوء تعبیر و سوء تفاهم شوند.
به عنوان مثال، اگر کسی را به دلیل سابقه اش قضاوت کنیم، ممکن است به طور ناخودآگاه پیام های او را منفی تعبیر کنیم، حتی اگر قصد مثبتی داشته باشد.
اضطراب و ترس:
اضطراب یا ترس از بیان خود یا مواجهه با تعارض می تواند ارتباط موثر را مختل کند. افراد ممکن است در ابراز نظرات یا سوالات خود تردید کنند یا از واکنش طرف مقابل بترسند.
در نتیجه، ممکن است ارتباطات ناقص، گیج کننده یا مهار شده باشد.
سبک های ارتباطی ناکارآمد:
هر فرد سبک ارتباطی منحصر به فردی دارد، اما برخی از سبک ها برای ارتباط موثر مناسب تر از سایرین هستند. به عنوان مثال، افراد منفعل-تهاجمی ممکن است به طور غیر مستقیم به جای ابراز مستقیم نظرات، به سبک طعنه و کنایه متوسل شوند.
سبک های ارتباطی نامناسب می توانند دیگران را گیج یا آزرده کنند و مانع درک شوند.
ارتباط موثر، فرایندی است که به اشتراک گذاری افکار، احساسات و اطلاعات بین افراد کمک می کند. موانع ارتباطی، به عوامل مختلفی برمی گردد که این روند را دشوار یا غیرممکن می سازد.
یکی از موانع عمده در مسیر ارتباط موثر، موانع روانشناختی است که درون فرد رخ می دهد و با افکار، باورها و احساسات وی مرتبط است.
ترس
ترس از قضاوت شدن، رد شدن یا شکست خوردن می تواند مانع از ارتباط موثر شود. به عنوان مثال، فردی که از صحبت کردن در جمع می ترسد، ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل شود.
بی اعتمادی
بی اعتمادی به دیگران می تواند مانع از اشتراک گذاشتن افکار و احساسات واقعی شود. فردی که به شخصی اعتماد ندارد، ممکن است کمتر احتمال داشته باشد که نظر خود را به طور کامل و صادقانه بیان کند.
محدودیت های شناختی
محدودیت های شناختی، مانند مشکلات تمرکز، حافظه یا زبان، می توانند باعث سوء تفاهم در ارتباط شوند. به عنوان مثال، فردی که مشکل تمرکز دارد، ممکن است در درک پیام های پیچیده یا طولانی دچار مشکل شود.
تعصبات
تعصبات و پیش داوری ها می تواند درک و تفسیر پیام ها را مخدوش کند. به عنوان مثال، فردی که نسبت به گروه خاصی تعصب دارد، ممکن است پیام آن گروه را به گونه ای تفسیر کند که با باورهای او همسو باشد.
مسائل عزت نفس
مسائل عزت نفس می تواند افراد را از ارتباط موثر باز دارد. به عنوان مثال، فردی که عزت نفس پایینی دارد، ممکن است در بیان نظرات خود مردد باشد یا نسبت به انتقادات بیش از حد حساس باشد.
درک و غلبه بر موانع روانشناختی درونی برای برقراری ارتباط موثر ضروری است. با شناسایی این موانع و اتخاذ اقدامات برای رفع آنها، می توان موانع بر سر راه ارتباط را برطرف کرد و تعاملات سازنده تر و رضایت بخش تری ایجاد کرد.
ارتباط موثر زمانی اتفاق می‌افتد که پیام فرستنده به درستی توسط گیرنده درک شود. اما گاهی اوقات، موانع درونی می‌توانند در مسیر ارتباط موثر ایجاد اختلال کنند. موانع روانشناختی یکی از این موانع هستند که به جنبه‌های ذهنی و عاطفی ارتباط مربوط می‌شوند.
ضعف عزت نفس
افرادی که عزت نفس پایینی دارند، ممکن است خود را باور نداشته باشند و از ابراز افکار و احساسات خود در برابر دیگران اجتناب کنند. این می‌تواند منجر به ارتباط منفعلانه و ناتوانی در بیان نیازها و خواسته‌ها شود.
افراد با عزت نفس پایین همچنین ممکن است بیش از حد حساس باشند و بازخورد را به عنوان انتقاد شخصی تلقی کنند. این حساسیت می‌تواند ارتباط را دشوار کند زیرا آنها در هنگام دریافت بازخورد ممکن است دچار حالت تدافعی شوند و از گوش دادن به دیدگاه‌های دیگران اجتناب کنند.
اضطراب
اضطراب می‌تواند یک مانع عمده در ارتباط موثر باشد. افراد مضطرب ممکن است در بیان افکار و احساسات خود با دیگران مشکل داشته باشند و از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند. آنها همچنین ممکن است علائم فیزیکی مانند لرزش صدا، تعریق یا تنگی نفس را تجربه کنند که می‌تواند ارتباط را حتی دشوارتر کند.
اضطراب ناشی از ترس از قضاوت یا رد شدن است. این ترس می‌تواند مانع از این شود که افراد در مورد نیازهای خود صحبت کنند یا به طور مؤثر با دیگران ارتباط برقرار کنند.
ارتباط موثر، تبادل اطلاعات و افکار به شیوه ای شفاف و قابل درک است. اما ممکن است موانعی در راه برقراری این ارتباط موثر وجود داشته باشد که به عنوان موانع درونی ارتباط معروف هستند.
موانع درونی ارتباط موثر موانعی هستند که از درون فرد نشات می گیرند و شامل موانع روانشناختی و موانع رفتاری می شوند.
موانع روانشناختی در ارتباط موثر شامل افکار، احساسات و نگرش هایی است که از درک و بیان موثر پیام ها جلوگیری می کند.
واکنش های دفاعی
واکنش های دفاعی، مکانیسم های ناخودآگاه محافظتی هستند که برای مقابله با اضطراب و تهدیدات استفاده می شوند. در هنگام برقراری ارتباط، واکنش های دفاعی ممکن است مانع از بیان صادقانه احساسات یا پذیرش دیدگاه های مخالف شود.
برخی از واکنش های دفاعی رایج عبارتند از: انکار، فرافکنی، سرکوب و منطقی سازی.
موانع درونی ارتباط مؤثر: موانع روانشناختی
ارتباط مؤثر فرایندی پیچیده است که تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله موانع روانشناختی قرار می گیرد. این موانع می توانند توانایی ما را در انتقال و دریافت پیام های روشن و دقیق کاهش دهند.
استرس و اضطراب
استرس و اضطراب می توانند تفکر واضح و ارتباط مؤثر را مختل کنند. هنگامی که تحت فشار هستیم، ممکن است افکارمان پریشان شود و تمرکز روی موضوع دشوار شود. همچنین ممکن است در یافتن کلمات مناسب یا بیان کامل افکارمان مشکل داشته باشیم.
